Saskia: "Laten we durven twijfelen; vragen stellen in plaats van meningen poneren.”

Gepubliceerd op 25 mei 2021 om 15:55

Saskia over Corona 

Visie op de pandemie:

We zijn een verkeerde weg ingeslagen en komen daar maar niet uit. Belangen van pharma, politiek en anderen zijn te groot om te vertrouwen op zuivere besluitvorming. Kritische geluiden zijn te lang onderdrukt, maar de kentering is er. Hopelijk is die groot genoeg om tegenkracht te geven en op ‘het goede’ (wat dat ook is) uit te komen. .


Grootste uitdaging in Corona-tijd
Omgaan met de ongelofelijke hoeveelheid informatie en ‘expert-opinion’ en proberen zin van onzin te scheiden en er je eigen mening over te vormen.

 

Tips van Saskia
Inspirators: Bart Brandsma, Mariette Reineke en Mattias Desmet

Must-sees/ Must-reads: Docu ‘Covid-19, the System’ , Docu ‘Op zoek naar de waarheid’ met dr. Martin Haditsch en het Interview met socioloog Jaron Harambam 

Boeken:De kracht van kwetsbaarheid’ van Brené Brown, ‘De meeste mensen deugen’ van Rutger Bregman

 


IN GESPREK MET SASKIA

Waarheidsvinding, als dat al bestaat…

 

“De eerste keer dat ik mijn wenkbrauwen fronste bij het Corona-beleid was bij een persconferentie vorig jaar, waarin werd gesteld dat vaccinatie de enige uitweg was. ‘Hè?’ dacht ik toen bij mezelf. ‘Dat weet je nu al? We weten nog bijna niks over dit virus, maar dát weten we zeker?’. Daarna ben ik me zelf meer gaan verdiepen. Ik heb moleculaire biologie gestudeerd. Ik ben daar niet in doorgegaan, dus ik ben geen expert, maar ik kan wel wat dingen duiden. Zelf ben ik vooral op LinkedIn actief in het zoeken en lezen van informatie. Daar kan ik bekijken wie dingen zegt. Op basis van de CV’s achter de posts probeer ik dan te oordelen of die persoon er echt iets van kan weten. Maar dat blijft evengoed lastig. Want verschillende mensen, die er allemaal iets van zouden moeten weten, delen volledig tegenstrijdige dingen. Dat vind ik heel vreemd en dat maakt ‘waarheidsvinding’ in deze tijd ook bijzonder lastig. Als dat al bestaat. Soms dan lees ik iets, op basis waarvan ik denk dat ik dingen kan duiden. En dan lees ik weer iets anders waarna ik denk ‘snap ik het dan toch helemaal niet?’ en dan wankel ik weer…” 

 

Kritisch

 

“Zelf geloof ik niet in complotten, maar ik ben wel kritisch over de proportionaliteit van de maatregelen.  En ik ben ervan overtuigd dat er (enorme) belangen meespelen die niet persé overeen komen met onze (persoonlijke en maatschappelijke) belangen. Er zijn natuurlijk verschillende alternatieven aangedragen door Artsencollectief of HerstelNL. Maar dat is het voor mij dan toch ook niet helemaal. Maar wat dan wel? Ik heb al gauw het gevoel dat je – als je kritiek hebt – daar ook iets tegenover moet kunnen zetten van hoe het dan wel zou moeten. Maar dat kan ik niet. Dat levert stress op en ook gevoelens van onzekerheid. Dan voelt het alsof ik aan het roeptoeteren ben dat het anders moet, maar dat ik ook niet weet hoe. Ik kan wel vanalles lezen en vinden, maar wie ben ik? Wat is mijn mening waard? Vanuit dat machteloze gevoel heb ik in december ook met het idee gespeeld om zelf iets te gaan doen. Ik wilde er grip op krijgen, discussies ontrafelen. Waar zit nu precies het verschil in inzicht? Daarvoor wilde ik mensen met ‘het andere geluid’ interviewen, maar ik had niet echt een platform om dat dan naar buiten te brengen, dus wat heeft het dan voor zin? Toen zag ik gelukkig dat Mariette Reineke dat ging doen op nieuws.nl, zij heeft wel een platform. Zij doet dat ook heel goed.”

 

Ontrafelen

 

“Uiteindelijk is de hele discussie denk ik terug te voeren op de vraag ‘hoe ernstig is het nu allemaal?’. Dat geldt nu ook weer met de discussie over de vaccins. Onlangs heb ik geprobeerd om het voor mezelf eens terug te brengen tot de kern, om zo helder te krijgen waarom ik me eigenlijk verzet tegen het bestaande narratief. Stel nou dat het bestaande narratief helemaal waar is? Dus dat Covid-19 zeer ernstig en gevaarlijk is en dat alleen door ingrijpende maatregelen een zorginfarct voorkomen kan worden. Dat vaccineren de enige oplossing is. En dat dit alleen werkt als iedereen zich laat vaccineren, waardoor vaccinatiepaspoorten nodig zijn. Ik heb oprecht geprobeerd daar zo blanco mogelijk naar te kijken. Maar ik kan daar al zo ontzettend veel vragen bij stellen en zelfs feiten tegenover zetten, dat ik weet dat het niet zomaar dé waarheid kán zijn."

Durven Twijfelen

 

“Hoe ik ermee deal dat waarheidsvinding zo lastig is in deze tijd? Ik probeer bewust in twee bubbels te blijven. Dus me ook verdiepen in wat mensen te zeggen hebben die van mening zijn dat we op de goede weg zitten met het huidige beleid. Laten we met elkaar durven twijfelen. Ik denk dat dat de essentie is. En ik snap dat het in de communicatie vanuit de overheid naar het grote publiek lastig is om te zeggen ‘we weten het allemaal niet, we denken dat dit het beste is.’ Maar ik hoop dat er in de wetenschappelijke wereld voldoende getwijfeld, gevraagd, gediscussieerd wordt. Daar ligt voor mij momenteel de grootste zorg, dat het daaraan ontbreekt. En ook daar kan ik als individu dan weer niets aan doen, behalve roepen dat ik me daar zorgen over maak.”

 

Achterstand

“Wat ik niet begrijp, is dat er zoveel wetenschappelijke tegenstrijdigheden zijn; over de werking van lock-downs, behandelmethoden als ivermectine, vaccins. En wat ik lastig vind, is dat er stevige tegengeluiden op het bestaande narratief zijn en dat die onderdrukt worden. Ik weet niet of dat alleen op social media en LinkedIn gebeurt of dat dit in de academische wereld ook speelt. Ik denk wel dat er signalen zijn dat dit ook daar lange tijd gebeurd is. Ik heb de indruk dat er nu meer ruimte komt voor andere geluiden vanuit een groeiende groep critici. Ik hoop dat dát de factor wordt die het in balans gaat houden. Dat we niet met z’n allen achter één narratief aan blijven lopen. Dat kritische tegengeluid is lange tijd tegengehouden en dat heeft ons als maatschappij op achterstand gezet.”

 

Perfect Storm

 

“Zoals gezegd ben ik niet van de complotten. Ik geloof niet dat er microchips in vaccins zitten of dat we drones van Bill Gates worden. Maar ik geloof wel dat er hele grote belangen zijn. En dat dit een ‘perfect storm’ is voor een aantal partijen die daar heel veel bij te winnen hebben. Partijen die niet persé het beste voor hebben met ons allemaal. Ik ben ook zeker geen Covid-ontkenner; Covid is er en het is een virus dat erger is dan een gewone griep. Zeker bij mensen die er meer kwetsbaar voor zijn. De meeste mensen zullen dit virus kunnen handelen, maar het gevaar zit ‘m in de grote getalen. En dat heeft een grote angst teweeggebracht in de maatschappij. Professor Desmet heeft een theorie over hoe angst een heel volk kan beïnvloeden en in een bepaald verhaal kan meetrekken. Ik denk dat dat is wat er gebeurd is afgelopen jaar. Voor 95% van de mensen zit daar geen kwade opzet bij. Maar ik denk dat in die angst wel dingen in een bepaalde richting zijn geduwd waar grote belangen zitten. Een richting waar we nu dus vrijwel moeiteloos met z’n allen in mee gaan. Tenzij er een stevig kritisch tegengeluid is, tegenkracht. En is dat er voldoende…?”

Vragen Stellen

 

“Ik heb me ook al eens afgevraagd ‘moet ik mee gaan demonstreren om dat tegengeluid te sterken?’ Maar als je die beelden ziet en de verhalen hoort over de demo’s op het Museumplein dan durf je ook niet meer. Wat op zich natuurlijk al heel ernstig is. Wat moet ik doen? Wat kán ik doen? Ik stel zoveel mogelijk vragen. Dat is voor mij ook een soort copingsmechanisme. Ik ben een tijdje wel wat feller geweest in het verdedigen van ‘het andere verhaal’ maar dat ging niet echt lekker. Je krijgt daar veel negatieve reacties op. Mensen die je niet kennen en dan persoonlijke reacties sturen van ‘ik heb even naar je profiel gekeken en weet precies wat voor type je bent’. Dan ga je je wel zorgen maken over hoe je wordt gezien door de wereld. Straalt het af op mijn werk wat ik op LinkedIn deel? Dat valt toch wel mee? Als dat soort dynamiek op gang komt, zet ik de meldingen uit en lees ik de reacties niet meer. Dat is beter voor mijn gemoedsrust. Op een gegeven moment heb ik ook gedacht ‘naja goed, ik weet het eigenlijk ook niet.’ Toen ben ik teruggegaan naar het vragen stellen ‘ja maar hoe dan, ja maar als’. Als ik dan toch geluid moet laten horen, dan past mij dat beter. Misschien is dat laf? Er zijn mensen die wat hun reputatie betreft echt wel wat te verliezen hebben als ze zich kritisch uiten en zo’n post wordt verwijderd onder het mom van nep-nieuws. Dat die mensen zich toch uitspreken, vind ik super dapper.”

 

Dealen met Negatieve Reacties


“Zelf heb ik niet zoveel te verliezen aan reputatie en toch merk ik dat die mening van anderen iets met je doet. Ik zit bijvoorbeeld in een netwerk van academisch opgeleide mensen in de medische sector. Ik hoor daar weinig kritisch geluid. Dat maakt het voor mij ook lastiger om mezelf uit te spreken. Op de een of andere manier werkt het dan toch zo dat je ‘het water peilt’ en dat je minder snel durft als je de indruk hebt dat je een alleenstaand geluid hebt. Op Facebook bijvoorbeeld deel ik ook minder kritische dingen omdat ik daar meer een persoonlijk netwerk heb met mensen die ik waardeer en hoog heb zitten maar die er heel anders in zitten. Dat is lastig. Soms ontstaat dan een feitelijke discussie waarin zij andere onderzoeken en feiten aandragen dan ik. Dan denk ik altijd maar ‘op dit moment weten we het allemaal niet zeker’. Ik denk dat het over 5 of 10 jaar meer duidelijk zal zijn. Het gaat zich ontvouwen, dat kan niet anders. Zelf wacht ik dus ook nog even met vaccineren, omdat ik denk dat het een goed idee is om de kwetsbaren in te enten, maar ik niet overtuigd ben van massa-vaccinatie. En ach, een bepaald risico in het leven is er altijd. Daar maak ik me niet zo’n zorgen over.” 

Verdeeldheid in de Maatschappij

 

“Waar ik me wél zorgen over maak, is de huidige verdeeldheid in de maatschappij. Ik denk dat we het daar echt over moeten hebben; we komen nergens als we de wereld gaan indelen in ‘wappies’ en ‘schapen’. Dan zijn we als maatschappij de speelbal van krachten die ons een bepaalde kant op willen duwen. Dan bestaat de kritische massa niet, want dan zijn we verdeeld. In Amerika zie je wat gebeurd is met polarisatie. Dan gaat het niet meer over de vraag ‘wat vind jij ervan?’ maar over ‘in welk kamp hoor jij?’. Dan is alle nuance weg en gaat het meer over identiteit dan over de inhoud. Zelf heb ik dat aan den lijve ondervonden in die periode dat ik steviger het alternatieve narratief aan het verdedigen was, terwijl het in feite natuurlijk niet zo was dat ik toen beter wist wat ‘de waarheid’ was. Ik voelde me meer daarbij horen, waardoor mijn reacties ook meer daarover gingen. Dat vertroebelt de discussie zo erg. Want dan ga je je aangevallen voelen op je identiteit, die je vervolgens blind gaat verdedigen. En dan gaat het niet meer over de inhoud…”

 

Verbinding Organiseren


“Wat ik denk dat belangrijk is, is dat er meer aandacht komt voor het kritische verhaal. Zodat andere mensen zich ook durven uit te spreken, omdat ze zien dat er meer mensen zijn die vragen hebben. Ik denk dat dat nodig is om een open debat te kunnen laten plaats vinden. Zonder dat we elkaar gaan ketteren, want dat gebeurt momenteel aan beide kanten. En dat is ernstig, want het blokkeert de goede discussie, die zo hard nodig is. Laten we proberen verbinding te organiseren. Dát is wat we nodig hebben; in verbinding blijven met elkaar ondanks een eventuele andere mening. En de sleutel tot verbinding zit ‘m naar mijn mening in vragen stellen en niet in meningen poneren. Natuurlijk hebben sommige mensen iets meer antwoorden dan anderen, omdat ze meer weten. Maar ook dan is het belangrijk om vragen te blijven stellen en te durven twijfelen. Ook al ben je super expert. Wetenschap is twijfelen, anders wordt het een religie, als het zeker weten wordt.”

 

Tunnelvisie

“Ik denk dat angst een grote rol speelt in de beleidskeuzes die tot nu toe zijn gemaakt en nog steeds worden gemaakt. Naar mijn idee is er vanuit angst, niet weten wat te doen een veiligheid-denken ontstaan, waarin beleidsmakers blind afgaan op wat bepaalde mensen roepen. Om daaruit te komen is het nodig dat de mensen die deze weg zijn ingeslagen kunnen en durven toegeven ‘dat was achteraf niet de handigste weg, we moeten het anders doen.’ Dat vraagt om een bepaalde kwetsbaarheid van ons allemaal. We zullen met elkaar moeten kunnen accepteren dat dat kan gebeuren en de betreffende personen niet meteen aan de hoogste boom ophangen. We moeten bruggen bouwen in plaats van kuilen graven. Naar vergeving in plaats van schuld. Je komt alleen die weg uit als je accepteert als het de verkeerde was. Als je weet dat je kop eraf gaat, ga je niet toegeven dart je verkeerd zat, dan blijf je vasthouden.”

Rotte Systemen

 

“Wat de Corona-crisis me heeft gebracht? Nog een somberder wereldbeeld, vrees ik. Een groter besef van de systemen waarin we zitten; van het onderwijs en de zorg tot ons economische, democratische en financiële systeem. Al die systemen zin in de basis rot. Dat besef is gegroeid. En dat stemt niet heel hoopvol over de wereld waarin mijn kinderen verder zullen opgroeien. Ik maak me zorgen over de democratie, over de rechtstaat en net zo hard over het klimaat. Ik denk dat er crisissen aankomen waar je ‘u’ tegen zegt. Als we dat moeten oplossen met deze manier van aanpak en deze manier van doen met elkaar… Dat zijn zorgen die ik eigenlijk toch wel een beetje wegduw. Als je dat in de volle breedte laat doordringen, is het overweldigend.

 

Ik las het boek ‘De meeste mensen deugen’ en daar geloof ik ook nog wel in. Als we ervoor zorgen dat we open met elkaar kunnen discussiëren, ook en vooral op wetenschappelijk niveau. En ons niet laten manipuleren door partijen die grote belangen hebben. Als we als collectief meer en meer gaan zien dat de systemen niet voor ons werken. Dan kan het doorbroken worden, dan kunnen we eruit komen. Natuurlijk zit de wetenschap ook vast in dat systeem. Maar ik vertrouw erop dat steeds meer wetenschappers dat zullen gaan inzien en daaruit willen breken. In dat opzicht denk ik dat de komende jaren heel interessant gaan zijn. We komen er als mensheid wel uit, maar dat vergt denk ik wel een grondige herziening van onze systemen.”

 

Tips van Saskia voor een positieve mindset en balans

 

* Bewustzijn 

Naast twijfel of ik de dingen wel goed zie, word ik ook regelmatig overvallen door gevoel van onmacht. Wie ben ik? Wat kan ik nou helemaal doen? Dat geeft onrust. Wat mij daarbij helpt is me ervan bewust zijn dat dit gevoel van onrust terug te leiden is naar het verschil tussen je ring van betrokkenheid en je ring van invloed. Dit is een concept van Covey, wat erop neerkomt dat je betrokkenheid, als in de zaken waar je je druk over maakt, vaak groter is dan de zaken waar je invloed op hebt. In die situaties loop je het risico dat je (gefrustreerd) van de zijkant gaat lopen schreeuwen zonder iets te (kunnen) doen. Dat geeft stress. De vraag is - wat doe je dan? Je ring van betrokkenheid verkleinen (minder schreeuwen, kop in het zand?) of je ring van invloed vergroten (in actie op een of andere manier). 


* Doen wat je kunt

In het verlengde van voorgaande is het denk ik belangrijk te accepteren dat je op heel veel dingen geen invloed hebt. Dat hoeft niet hetzelfde te zijn als de kop in het zand steken en het over te laten aan de grotere machten. Het is doen wat je kunt en waar je je nog ok bij voelt. Voor mij is dat dus actief vragen stellen (hoewel ik ergens ook voel dat dat eigenlijk maar heel weinig is).


* Gesprekken voeren
Ik merk dat dit gesprek voor MindFlow’rs mij ook alweer veel goed doet. Dat mijn twijfel er mag zijn, dat ik niet per se direct een ‘wappie’ of een ‘schaap’ hoef te zijn. Dat pleit er dus voor om gesprekken te blijven voeren – liefst persoonlijk.

 

* Afleiding

Tot slot helpt het mij om ook voldoende met andere dingen bezig te zijn. Met mijn handen in plaats van met mijn hoofd – schilderen, klussen, tuinieren. Als mijn handen bezig zijn met iets anders, kunnen ze tenslotte niet langs LinkedIn scrollen 😉

Rating: 3.875 sterren
8 stemmen

LEES OOK

Audrey (43, Reiki Master)

"Het is zó belangrijk dat we elkaar als mens blijven zien. In wezen zijn we allemaal gelijk en verbonden."

Petra (38, docent Engels)
"Dat we in deze tijd mogen leven, is fantastisch. Dat meen is serieus.
Maar wel ook heftig!"

Lotte (36, Consultant ICT-Branche)
"Laat ons focussen op het creëren van een fijne wereld voor onze kids, met hoop en liefde."


GOOD TO KNOW

De interviews op MindFlow'rs.nl geven een inkijkje in de persoonlijke visie en mindset van mensen die kritisch zijn over het huidige Corona-beleid en zijn bedoeld om mensen te inspireren die zoekende zijn in deze roerige tijd. Wanneer je verschillende interviews leest, zal je ontdekken dat deze visies verschillen. Sommige mensen die ik sprak zijn overtuigd van een achterliggend plan, anderen stellen zich enkel kritische vragen bij bepaalde beleidskeuzes. Het is een bewuste keuze dit hele spectrum aan bod te laten komen. Daarom dit verzoek:

Laat je inspireren door de verhalen die jou aanspreken
en hou het respectvol richting de mensen die er een andere visie op nahouden! 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Maak jouw eigen website met JouwWeb