Holistische Visie

“Vanaf begin af aan heb ik heel sterk mijn vragen gehad bij de Corona-maatregelen. Dat heeft ook te maken met mijn holistische visie op ziekte en gezondheid. We worden niet zomaar ziek. Ziekte ontstaat doordat een emotioneel stuk ruimte nodig heeft om zich te tonen. Als we die emotionele onderlaag kunnen vastpakken, biedt ziekte ons de kans om ons te ontwikkelen. Vanuit die visie zal ik dus ook nooit zomaar medicatie nemen als ik ziek ben, hoogstens een homeopaat bezoeken...

En toen kwam dit longvirus in maart 2020. Interessant, dacht ik, want als je holistisch kijkt naar aandoeningen van de luchtwegen, dan heeft dat met verdriet te maken. En kennelijk moet dat van hogerhand op de een of andere manier ingedijkt worden. Terwijl ik nog steeds denk ‘laat ons toch ziek worden, dat is zowel op individueel als collectief niveau een kans voor ons om te groeien’.”

Onder de Waterspiegel

“In de afgelopen 2 jaar heb ik gezien dat Covid naar boven heeft gebracht wat impliciet al aanwezig was. Mensen die in wezen al heel angstig in het leven stonden, zijn nog angstiger geworden. En mensen die al altijd bezig waren met andere mensen tonen zich in deze tijd juist heel solidair. Zoals ik het zie, heeft Corona meer zichtbaar gemaakt wat onder de waterspiegel al aanwezig was. En ook dat speelt op alle niveaus; individueel en maatschappelijk. De overheid is altijd al een controlerend orgaan geweest en nu komt dat extra naar voren."  

Boeiend

“Ik ben geen angstig persoon, dus ik ben nooit bang geweest voor het virus. Ik vind het juist boeiend om te kijken naar wat er allemaal gebeurt. Ook in mijn rol als therapeute is dat interessant. Zowel mijn cliënten als ik werden tegelijkertijd geconfronteerd met zaken die voor ons allebei gelijk waren; thuis in lockdown met de kinderen met alle uitdagingen en frustraties die daarbij horen.

Mijn strategie is dat ik me zo min mogelijk met alles bezighoud. Ik ken het narratief van de overheid, ik ken de alternatieve route en die volg ik. Maar ga ik mij daar elke dag mee overladen? Nee, dat is niet zinvol. Ik kijk niet naar het nieuws, ik heb zelfs geen TV. Ik zeg dat ook vaak tegen mijn cliënten; ‘focus op jezelf, in plaats van je bezig te houden met alle shizzle’. Oftewel; terug naar binnen gaan; wat maakt dat dit mij zo raakt? Wat kan ik leren? Wat kan ik ontwikkelen?”

Herkauwen

“Concreet betekent dit dat ik het absolute minimum doe van wat er gevraagd wordt. Ik heb natuurlijk geen zin in een boete of het moeten sluiten van mijn praktijk, maar verder loop ik de kantjes ervan af. Meestal boeit het me ook niet, de maatregelen waar ze mee komen. Maar toen laatst in België werd beslist dat ook kinderen een mondmasker moeten dragen, voelde ik wel sterk de neiging mijn kind te beschermen. Dan neem ik mijn standpunt in dat dit niet ok is en roep ik mensen op om ook op te staan. Ik heb dat standpunt verkondigd aan de school van mijn dochter en in de app-groep van de klas. En dan heb ik wel ook weer vrij snel zoiets van ‘let’s move on’. Ik kan het wel eeuwig blijven herkauwen, maar dan is voor mij de vraag vooral ‘wat maakt dat ik daarmee bezig blijf?’.

Over de illusie van Controle

“Angst en controle gaan heel erg samen. Hoe hoger je de controle opvoert, hoe groter de angst wordt. Ik geloof dat wij mensen, vanaf dat we bewust kunnen nadenken, heel erg proberen om het leven en onszelf onder controle te krijgen. Maar die controle is een illusie. En het gevoel dat je geen controle kunt krijgen, kan angst oproepen.

In deze tijd worden mensen heel erg uitgedaagd in hun vermogen om flexibel en veerkrachtig te zijn. We zijn nog amper gewend aan de maatregelen en dat komt de overheid weer met nieuwe maatregelen. De meeste mensen zijn echter niet zo flexibel en veerkrachtig. Ik zie mensen uit angst blindelings meegaan in de maatregelen en mensen die heel erg in de weerstand gaan. Maar dat is het ook niet, want daarmee zet je jezelf vast in een kramp…”

Overgave

“Ik denk wel eens; ‘wat als we ons massaal zouden kunnen overgeven?’ En dan bedoel ik niet aan de maatregelen, maar aan wat we voelen. Zonder deze gevoelens te willen controleren. Er zijn momenteel overal betogingen. Interessant natuurlijk. Al vraag ik me dan wel soms af ‘staat er iemand nog stil bij het persoonlijke proces dat ze aan het gaan zijn? Je kunt uit dit alles heel veel leren. Maar zijn we eigenlijk nog wel aan het leren?

Wereldwijd is dit een hele interessante periode. Het is ook niet voor niks dat dit alles in het Waterman tijdperk gebeurt. Maar zolang we blijven vechten, ofwel tegen het virus, ofwel tegen de overheid of de maatregelen, denk ik dat we niet diep genoeg aan het zakken zijn. Dit tijdperk nodigt ons eigenlijk uit om naar binnen te keren en echt eerlijk te zijn naar onszelf.”

Gemiste Leermomenten

“Laat ons eens stilstaan bij het besef ‘ik voel me heel angstig en wat doe ik ermee?’. Ga ik weg van dat gevoel, door de maatregelen te volgen zodat ik me niet meer zo angstig voel? Of durf ik echt te gaan voelen waar ik in wezen écht bang voor ben? Voor veel mensen zal dat de angst zijn om dood te gaan, de angst om ziek te worden, of de angst om geen hulp te vinden. En wat zegt dat over mij als individu? Over deze fase in mijn leven?

Ik vind het zo boeiend dat we allemaal met hetzelfde geconfronteerd worden op hetzelfde moment. Als je kijkt naar wat er normaliter gebeurt als een groep mensen allemaal tegelijkertijd met hetzelfde geconfronteerd wordt, door een ramp bijvoorbeeld, dan zouden deze gebeurtenissen eigenlijk zoveel verbinding moeten kunnen creëren. Maar eerlijk…wat zijn we aan het doen? Zolang we mensen blijven veroordelen, zolang we in discriminatie blijven hangen, denk ik dat we belangrijke leermomenten aan het missen zijn.”

Verbinding

“Ik denk dat de uitdaging van deze tijd is om vanuit bewustzijn tot verbinding te komen. Ik hoop dat we kunnen gaan loskomen van het oordeel over hoe mensen het zouden moeten doen en dat we kunnen gaan focussen op wat ons verbindt. Het gaat altijd maar over gevaccineerd of niet, geboosterd of niet. Maar waarom hebben we het nooit over wat het wezenlijk met ons doet? Ik geloof dat er veel meer bewustzijn zou ontstaan over het proces waar we inzitten als we dat meer zouden doen. En dat dat ook de angst zou verminderen. Dat is essentieel, want anders blijft ook de behoefte aan controle hoog. Wanneer we meer zouden kunnen verbinden op wat het met ons doet, zou ook de polarisatie wegvallen. We maken immers hetzelfde mee. Er zou veel meer rust komen in onze energie en in de maatschappij. Er is zoveel onrust momenteel…”

Keuze

“Zelf voel ik mij niet gevangen door de maatregelen. Het gevoel beknot te worden is iets van de mind. Hoe soepeler je bent in je mind, hoe makkelijker het is om mee te bewegen. De overheid beslist vanalles wat ik niet kan veranderen. Net zoals het leven ook allerlei andere uitdagingen geeft die je niet kunt veranderen, allerlei leed. Ik denk dat we telkens de keuze hebben om ons daar wel of niet over op te winden.

Natuurlijk ben ik het niet eens met de maatregelen. Maar ook dan heb ik de keuze welke weg ik wil nemen. De stroom van well-being en overvloed, of de stroom van beperking, frustratie, ontgoocheling en lijden? Je kunt je leven heel erg laten vergallen daardoor, maar we zijn inmiddels al twee jaar verder en het is nog niet klaar. Veel mensen gaan ten onder aan de strijd. Je kunt best gaan betogen, maar pak daarna wel de draad van uw eigen leven weer op. En natuurlijk stap ik ook weleens in de discussie en dan kan ik me behoorlijk opwinden. Maar uiteindelijk blijf je dan toch met een leegte achter. ‘Wat heeft het me nu opgeleverd?’, denk ik dan.”

De Toekomst

“Hoe ik naar de toekomst kijk? Ik ben niet bezig met de toekomst. Er is genoeg om mee te dealen in het hier en nu. Je ziet mensen heel angstig worden, zo van ‘nu is het een mondmasker voor de kinderen, de volgende maand is het het vaccin en daarna …’. Het kan goed zijn dat dat zo is. Maar mijn modus is ‘let’s cross the bridge when we get there’. Oftewel ‘kijk naar wat je vandaag te doen hebt’. Mensen die leven in de toekomst zijn angstig, mensen die in het verleden leven hebben vaak verdriet. Je kunt de toekomst niet controleren, dus het heeft geen zin om in de toekomst te prullen. Kijk liever naar wat er in het nu op je bord ligt en wat goed is om te doen in dit moment. Welk heel klein stapje kun je vandaag zetten om het comfortabeler te maken?

Ik sta daar heel pragmatisch in, maar ik ben er dan ook al heel lang mee bezig. Deze levenshouding vraagt veel bewustzijn en mindfulness. Je moet kunnen vertragen om te kunnen voelen wat er in jou leeft en daarmee aan de slag te kunnen gaan. Dat is evenwel ontzettend belangrijk, want emoties stapelen zich op als je ze uit de weggaat. En dat is de ideale voedingsbodem voor ziekte..." 

Onze Kinderen

“De mindset die ik hanteer als het aankomt op de impact van de Corona-maatregelen op mijn kinderen? Ik trek mijn algemene opvoedingsvisie ook door in deze tijd. Ik wil mijn kinderen opvoeden tot zelfstandig denkende mensen. Daarvoor zet ik sterk in op communicatie. Maar mijn kind is de barometer. Als mijn kind zich goed voelt, is het ok. Ik praat dus veel met mijn dochter over de maatregelen. Ze weet dat ik daar een mening over heb, maar ik vraag haar ook heel bewust wat zij ervan vindt. Zodat ze voelt dat ze haar eigen mening mag hebben en daar ook haar actie aan mag koppelen. Mijn dochter heeft aangegeven wel een mondmasker te willen dragen en draagt dat nu ook. Mijn oudere dochter heeft zich laten vaccineren. Sta ik daarachter? Nee. Maar onze kinderen hebben het recht hun eigen pad te gaan.

Niet Toevallig

Onze kinderen zijn geboren in deze tijd. Dat is niet toevallig. Daar hebben ze zelf voor gekozen. Dus ze hebben ook recht op hun eigen proces. Wie ben ik om dat voor hen te bepalen? Ik zie mezelf als een tijdelijk begeleider van mijn kinderen. Ik heb geen grenzeloze opvoeding, maar ik laat hen wel sterk meebeslissen. Ik wil ze weerbaar maken. Wat ik mijn kinderen toewens, is dat ze hun innerlijke stem kunnen voelen en kunnen uitdragen. Als ik dat ga insnoeren met mijn mening, dan neem ik hen die stem af. Terwijl we juist in deze tijdgeest nood hebben aan mensen die zeggen ‘zo denk ik erover, hier sta ik voor’. Het valt me op dat veel ouders van klasgenootjes van mijn dochtertje niet durven te zeggen wat ze er werkelijk van vinden…”